برخلاف دکتر ظریف انگلیس عجله‌ای ندارد(خبر ویژه) حمایت دولت انگلیس از تحریم‌های ضدایرانی کمتر از کنگره آمریکا نیست. رضا-ت از عناصر اپوزیسیون مقیم لندن که با بی‌بی‌سی و رادیوفردا همکاری دارد، در وبسایت رادیوفردا به بررسی تعیین «کاردار غیر مقیم» از سوی دو کشور ایران و انگلیس که پس از دیدار دکتر ظریف با هیگ صورت گرفت، پرداخت و نوشت: دولت بریتانیا، پیش از داخل شدن ایران در هر نوع سازش موضوعی با غرب پیرامون بخش‌های حساس برنامه اتمی خود و همچنین موافقت با قطع تدریجی کمک‌های نظامی به دولت اسد، عادی‌سازی مناسبات تهران - واشنگتن را گامی سازنده و در جهت تقویت امنیت منطقه‌ای تلقی نمی‌کند. تعیین «کاردار غیرمقیم» به جای گشایش بدون پیش‌شرط سفارت بریتانیا در تهران، نشانه رفتار محتاطانه لندن در رابطه با دولت تازه جمهوری اسلامی است. وی خاطر نشان کرد: دولت دیوید کامرون از «ابتکار سیاسی» جک استراو، وزیرخارجه پیشین بریتانیا، برای شرکت در مراسم تحلیف حسن روحانی و توسل به «دیپلماسی خط دوم»برای عادی‌سازی سریع‌تر مناسبات با تهران حمایت نکرد. همکار بی‌بی‌سی ادامه می‌دهد: در جمع کشورهای موسوم به 1+5، سیاست‌های بریتانیا نسبت به ایران، با واشنگتن همسوتر از سایرین و در جهاتی حتی سختگیرانه‌تر از آن بوده است. قطعنامه‌های تنبیهی شورای امنیت علیه ایران اغلب توسط هیئت نمایندگی بریتانیا تنظیم و پس از مشورت با آمریکا پیشنهاد شده‌اند. وی همچنین نوشت: در مورد لغو احتمالی پاره‌ای از تحریم‌های یک‌جانبه آمریکا و اروپا علیه ایران، که تهران به حصول توافق پیرامون آن با دولت آمریکا علاقه‌مند است، مقاومت و مخالفت دولت بریتانیا کمتر از کنگره آمریکا نخواهد بود. دولت بریتانیا محتاطانه به دولت اوباما هشدار می‌دهد که به جای تعجیل در دادن امتیازهای سیاسی و یا اقتصادی به دولت تازه تهران، تا دست یافتن به نتایج موضوعی و لمسی در مذاکرات اتمی و تغییر روش ایران در قبال سوریه تنها به تقویت بخش‌های تبلیغاتی کمک به دولت روحانی، از جمله مبادلات ورزشی و ادامه چهره‌سازی مثبت از او در رسانه‌ها، بسنده کند. با این اوصاف به نظر می‌رسد حق با ملت ایران است که در کنار مرگ بر آمریکا، شعار مرگ بر روباه پیر (انگلیس) سر می‌دهند. دولت اوباما در آستانه مذاکرات هسته‌ای 1+5 با ایران در وضعیت نامطلوبی به سر می‌برد و قادر به توافق با ایران نیست. روزنامه لبنانی السفیر ضمن ارائه این ارزیابی، اوباما را «اردک لنگ» توصیف کرد و نوشت: دلایل و عواملی که باعث شد اوباما در سال 2009 به کاخ‌سفید راه پیدا کند، مخصوص همان دوره بوده و اکنون دیگر لزوما وضعیت به همان‌گونه نیست. اوباما به عنوان یک سخنران چیره‌دست و بلندپرواز، کسی بود که نظیرش در آن زمان در میان طبقه نخبه آمریکا کم بود و بدین ترتیب او با کم‌ترین هزینه ممکن واجد شرایط «نجات آمریکا از باتلاق‌های خاورمیانه» شد. با این حال سخنوری اوباما نتوانست به او کمک کند تا با توجه به تغییرات سریع خاورمیانه برنامه‌اش را پیش‌ ببرد تا جایی که اکنون پس از پایان دوره نخست ریاست‌جمهوری یک سال از دوره دوم هنوز نتوانسته هیچ کاری از پیش ببرد. السفیر می‌نویسد: اوباما در برابر اصرار اسرائیل بر گسترش شهرک‌سازی‌ها در زمین‌های اشغالی کرانه باختری تسلیم شده تا روند صلح متوقف شود. در عین حال قمار اوباما بر سر ترکیه و هم‌پیمانی با اخوان‌المسلمین شکست خورد. اوباما قصد داشت قطب جدیدی در معادلات خاورمیانه ایجاد کند. هنگامی که اوباما بر سر کار آمد، ارث جرج بوش در تنش با ایران را پیش رو داشت و مانند سلف خود قول داد که از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای جلوگیری کند. این روزنامه خاطرنشان می‌کند: شکست‌های اوباما منحصر به خاورمیانه نشد، بطوریکه وعده‌های او برای سازماندهی عدالت اجتماعی در داخل آمریکا نیز محقق نشد. اکنون و پس از تعطیل شدن دولت آمریکا به نظر می‌رسد که اوباما مانند اردکی لنگ (لقب روسای‌جمهور آمریکا در دوره دوم ریاست جمهوری) شده است. السفیر خاطرنشان کرد: بدین ترتیب به نظر می‌رسد این خود اوباما است که تبدیل به مانعی در راه بهبود روابط واشنگتن و تهران شده است. او قدرت اندکی در مقابله با گروه‌های تاثیرگذار کنگره دارد. مشخص است که رئیس‌جمهور آمریکا بر اساس قانون این کشور اختیارات اجرایی زیادی دارد، اما اختیارات قانون‌گذاری کنگره باعث شده تا قدرت رئیس‌جمهور در اجرای سیاست‌هایش نسبتا محدود شود. مفهوم این وضعیت این است که در مورد رابطه آمریکا و ایران، رئیس‌جمهور آمریکا اختیارات چندانی در رفع تحریم‌های اعمال شده علیه ایران ندارد. مصطفی اللباء نویسنده تحلیل السفیر معتقد است: باید توجه داشت که تحریم‌ها یکی از موانع اصلی سر راه بهبود رابطه بوده و ایران نیز بر همین اساس معادله‌ای پیشنهاد داده مبنی بر «ارائه تضمینی دال بر مسالمت‌آمیز بودن برنامه هسته‌ای در مقابل رفع تحریم‌ها». ناتوانی اوباما در لغو تحریم‌ها، روند نزدیکی ایران و آمریکا را با شکست مواجه خواهد کرد. تهران هیچ تمایلی ندارد که به خاطر چند عکس یادگاری با آمریکا مذاکره کند، بلکه خواستار دستاوردهای ملموس در رفع تحریم‌های اقتصادی و اعتراف آمریکا به نقش این کشور در خاورمیانه است. السفیر ادامه می‌دهد: دیدار هفته قبل نتانیاهو و اوباما به روشنی نشان داد که اسرائیل تا چه اندازه قدرت دارد تا رئیس‌جمهور آمریکا را مجبور کند تا بگوید که «گزینه نظامی علیه ایران هنوز هم بر روی میز است» و او منتظر «عمل ایران و نه قول‌های شفاهی» است. ضرباهنگ نزدیکی لزوما به سود روحانی نیست، به خصوص که اوباما روند اثبات حسن‌نیت را بر دوش ایران انداخت، در حالی که روحانی خواستار اقداماتی سریع از طرف آمریکایی برای رفع تحریم‌ها است. نویسنده السفیر معتقد است برخلاف طرف آمریکایی، دولت و رئیس‌جمهور ایران از حمایت کامل رهبر عالی این کشور بهره‌مند است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: